ဒီတခါလည္း ဘတ္စ္ကားေပၚက အေတြ႕အႀကံဳ တခုေပါ့။
အျဖစ္က ဒီလိုဗ်၊ လူတိုင္းလိုလို ဘတ္စ္ကား စီးဖူးသလို ေထာက္လွမ္းေရးလည္း ႀကံဳဖူးၾကမွာပါ။ ဟီး ဟီး
ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္က ျပန္ေတြးရင္ေတာင္ ၾကက္သီးထစရာဗ်ာ၊ အဲ့ဒီေန႔က ကားေပၚမွာ လူလည္း ဒီေလာက္ မမ်ားပါဘူးဗ်ာ၊ မွတ္တိုင္လည္း မေရာက္ေသးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ၿပီးေတာ့ ေတြးခ်င္ရာေတြးၿပီး လိုက္လာတာေပါ့။ ကိုက ၿမိဳ႕ထဲထိသြားမွာ ဆိုေတာ့ အေနာက္ဖက္မွာေနရာ ယူၿပီးေတာ့ လိုက္လာတာေပါ့။ ေလး၊ငါး မွတ္တိုင္ေလာက္ စီးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဘြားေတာ္ႀကီး တေယာက္က ေဘးနားေရာက္လာလို႔ ေနရာဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး မတ္တတ္ပဲ လိုက္စီးလာလိုက္ေတာ့တယ္။ လူလည္း သိပ္မွ မၾကပ္ေသးတာေလ၊ မတ္တတ္ေလး ရပ္ၿပီး ေတြးခ်င္ရာ ေတြးလာေတာ့တာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူမ်ားလာတယ္ဗ်ဳိ႕။ အဲ့မွာစေတြ႕ေတာ့တာပဲ။
ဘဲတေပြဗ်ာ၊ လူၾကည့္ေတာ့ သားသားနားနားနဲ႔ ႐ုပ္တည္နဲ႔ ကားေပၚမွာ ေဘးကေစာ္ကို ေထာက္ေနတာ၊ နဲနဲၾကာလာေတာ့ ျပႆနာက တက္လာၿပီေလ။
အဲဒီမွာ ဒီဘဲက ေနာက္တေနရာ ထပ္ေ႐ြ႕၊ ေနာက္တေယာက္ ထပ္ႀကံနဲ႔၊ လုပ္ေနတာ။တျဖည္းျဖည္း ေ႐ြ႕ရင္းေ႐ြ႕ရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ့္ဖက္ေရာက္လာတာ။ အဲ့သူေတာင္းစားက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တင္းေနလည္း မသိဘူးဗ်ာ၊ ကို႔ကိုပါ လာၿပီးေတာ့ ေထာက္ေတာ့တာပဲ။ ပထမေတာ့ မသိဘူးဗ်၊ တေအာင့္ေနေတာ့ လူက တမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္ဗ်ာ။ စၪ္းစားၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ၊ ဘယ္လိုေျပာရမလည္းေတာင္ မသိဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ နဲနဲ ဘု႐ႈိး႐ႈိးလိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီဘဲ ေနာက္တေနရာ ထပ္ေ႐ြ႕သြားတယ္။ ေဒါသေတြ ထြက္လိုက္တာဗ်ာ၊ အလိပ္လိုက္၊ အလိပ္လိုက္ပဲ။
အဲဒါနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စၪ္းစားရင္း ဒီဘဲကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လို ႏိွပ္ကြပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ေတြးလာတာ အႀကံတခုရသြားတယ္။ ဒီဘဲေနာက္နားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကပ္သြားလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ဟီး ဟီး အဲ့ဘဲကေတာ့ မသိ႐ွာဘူးေပါ့။ အဲ့လိုနဲ႔ အဲ့ဘဲ မွတ္တိုင္နားနီးလာတယ္ထင္တယ္၊ သူလည္းေထာက္လို႔ဝၿပီဆိုေတာ့ ဆင္းေတာ့မယ္ထင္တယ္ အေပါက္ဝနားကိုေ႐ြ႕ၿပီး ရပ္တယ္ဗ်ဳိ႕။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေတြးေနတာ စာဖတ္သူေတြ သိရင္ရယ္ခ်င္သြားမယ္၊ ဟီး ဟီး စိတ္ကူးထဲမယ္ ေဆာ္ လံုးႀကီးေပါက္လွေတြ ေတြးလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္ကို ေတာင္ေအာင္ လုပ္လာတာ။ အဲဒီဘဲ အေပါက္ဝနား ႐ွိေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္နားကေနကပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဂြင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ မွတ္တိုင္နီးေတာ့ ကားက အ႐ွိန္ေလ်ွာ့သြားတဲ့အခ်ိန္ သူကလည္း ကို႔ေ႐ွ႕တည့္တည့္ေရာက္တည့္အခ်ိန္ ဘယ္ရမလဲ သူ႕ဖင္ၾကားတည့္တည့္ကို ခ်ိန္ၿပီးေတာ့ ၃၊၄ ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။ မွတ္ကေရာ........!
ဒီဘဲလည္း ဆင္းေနၿပီဆိုေတာ့ ကို႔ကိုျပန္ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရး မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပေစာင္၊ေပေစာင္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားတယ္။ ကားေအာက္ေရာက္ေတာ့ သူက ဘုၾကည့္လွမ္းၾကည့္ေနေသးတာ၊ ဘယ္ရမလဲ ကိုလည္းျပန္ၾကည့္ေပးၿပီး ေမးဆတ္ျပလိုက္တယ္၊ ဘာလဲေပါ့။ ဟီး ဟီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္ တိုက္ပဲြကို စပယ္ရာပဲ ေတြ႕လိုက္တာဗ်၊ ၿပီးေတာ့မွ တိုးတိုးေလးေမးတယ္၊ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့၊ ကိုယ္လည္း ခပ္တိုးတိုးပဲ အတိုခ်ဳံးေျပာျပလိုက္ေတာ့ ရီလိုက္တာ ေအာ္ႀကီးဟစ္ၾကယ္၊ လူေတြက သူ႔ကိုဝိုင္းၿပီးေတာ့ ၾကည့္ေတာ့တာပဲ၊ တေယာက္ထဲ ထရီတာေလ။
အျဖစ္ကေတာ့ အဲ့ဒါပါပဲဗ်ာ။ ဂလဲ့စားကို အဲ့လိုေခ်ပစ္တာ။
No comments:
Post a Comment